Ouchi-juku

Van Shibara gaan we onderweg naar Ouchi-juku. Ouchijuku (???) was vroeger een pleisterplaats langs de Aizu-Nishi Kaido handelsroute tussenAizuen Nikko tijdens de Edo periode (1603-1868). De overheid bepaalde destijds dat reizigers alleen te voet mochten gaan met als gevolg dat er verschillende van dit soort dorpjes ontstonden om zo de reizigers van eten en slaapplaatsen te voorzien. Tegenwoordig ziet Ouchijuku er weer uit zoals het er vroeger ook ongeveer uitzag en is het een toeristische dorpje van de regio geworden. Het is een afgelegen bergdorpje dus onze gelukkig geen snelweg in de buurt. Na de hectiek van de Tokio regio voel je je hier aardig Zen worden als je langs kabbelende bergriviertjes en lokale markten toert. Het is zondag dus iedereen doet rustig aan.

Na Ouchijuku rijden we naar Aizu-kawamatsu (nr 3 op onze landkaart).

Fukushima

Japan heeft 47 Prefecturen (provincies) en Aizu-Kawamatsu ligt in de Fukushima Prefectuur. Die Fukushima? Jawel, deze provincie is ook bekend vanwege de aardbeving in maart 2011 met de kort daarop volgende 2 tsunami's. De tsunami's zorgde voor de problemen met 4 van de 6 kernreactors langs de kust. Dus nu we toch in de buurt zijn, is het goed om daar eens kijkje te gaan nemen om te zien hoe 7 jaar na de ramp de situatie is. Om meer te weten te komen hebben we ons opgegeven voor een rondleiding vanaf het dorpje Odaka (nr 4 op onze landkaart)

Odaka ligt 3 km van zee en ook dit dorp heeft een halve meter onderwater gestaan. Iedereen werd gewaarschuwd vanwege de tsunami en de meesten konden veilig wegkomen voor de 1^e golf van 8 meter hoog en de 2^e golf van 15 meter hoog. Echter een paar uur later moest iedereen binnen ca 30 km rondom de kerncentrale evacueren vanwege de problemen daar. De meesten dachten dat ze na een week wel weer terug zouden zijn. De bewoners van Odaka (en een stel andere gemeenten mochten) mochten pas in 2017 weer terug. Nog steeds is een heel groot gedeelte niet vrijgegeven vanwege de slechte staat van de gebouwen (door de aardbeving) en vanwege de besmette grond door radioactieve straling.

Omdat er in eerste instantie geen gegevens openbaar werden gemaakt over de ernst van de radioactieve besmetting, werd een week na de tsunami de Kickstarter campagne SAFECAST gestart. Dit is nu een organisatie die met behulp van vrijwilligers de radioactiviteit in het gebied meet en ook direct publiceert (ondertussen ook wereldwijd).

Odaka had voor de ramp 13000 inwoners, na april 2017 zijn er ondertussen 2800 teruggekeerd.Onze tour startte eerst met een uitgebreide uitleg over de straling en het meten daarvan. We krijgen onze eigen stralingsmeters mee. Het eerste deel wat we bezochten was de haven van Udeko. Van dit dorp staan nog 3 huizen en een schoolgebouw. De rest is compleet weggevaagd. In de huizen liggen nog steeds hun persoonlijke spullen, kleding en eten. In het schoolgebouw is de klok stil blijven staan bij de 2^e golf. Op de ramen op de tweede verdieping is de waterlijn van 15 meter nog goed zichtbaar.

Daarna was het tijd om naar het afgesloten gebied te reizen. Om er binnen te mogen gaan moet je vooraf toestemming vragen bij de locale overheid. De weg Nr 6 vormt een scheiding in het gebied achter de kerncentrale zal de komende 30 jaar ontoegankelijk blijven en wordt nu ingericht voor de opslag van de besmette grond. Na een uitgebreide controle reden we Futaba binnen. Futaba is niet verwoest vanwege de tsunami maar door de aardbeving en de radioactieve straling.

Overal zie je ingestorte huizen, winkels met nog de complete inrichting, gevulde frisdrank automaten, geparkeerde auto’s, fietsen, en zelfs nog de was aan de waslijn. Mensen moesten dit gebied overhaast verlaten. Ook zijn we bij een bejaarden tehuis geweest dat ook in allerijl ontruimd werd. Brancards en rolstoelen zijn binnen en buiten achtergelaten. Ook in de lagere school liggen de knutselwerkjes van de kinderen nog op de tafeltjes en de klei-beestjes in de vensterbank.

Op een hoog gelegen punt krijgen we uitleg wat er nu precies in de vier kernreactors is gebeurd. Overal rijden vrachtwagens af en aan om de besmette grond en puin af te voeren. Deze grond wordt in nieuwe fabrieken gefilterd.De as en alles wat niet kan worden verbrand, wordt in diepe opslagkuilen gestort en voor de komende 30 jaar begraven. Via de omroepinstallatie wordt om 16:45 iedereen verzocht het gebied te verlaten. Je wordt er stil van.

De bewoners die zijn teruggekomen vinden een verlaten gebied. Bedrijven zijn gesloten en gaan niet meer open. Winkels, als ze al open zijn, hebben veel minder klandizie dan vroeger. Slechts een fractie keert terug en meestal de oudere bevolking.

Nadat de banden van de auto en de zolen van onze schoenen met geigertellers waren gecontroleerd mochten we het gebied weer verlaten. meer informatie vindt je op real-fukushima.com website